Beijum.org We worden ontvangen door een directeur die de verhinderde wethouder vervangt. Gedurende de bijeenkomst gaat de microfoon steeds meer kraken en zijn sprekers slecht tot niet verstaanbaar. Na de tweede rij kan niemand de powerpointpresentatie nog ontcijferen en de eerste vraag die over die presentatie wordt gesteld, wordt beantwoord met: “Hoe het precies zit, weet ik niet, maar het klopt wel.”
De uitnodiging rept van een bijeen komst van een uur, van 4 tot 5 ’s middags, maar vlak voor vijf is het centrale deel net klaar en moeten we nog in groepjes uiteen. Er zijn 5 kleine tafels vlak naast elkaar gezet, zodat er én geen plek is voor iedereen én je nauwelijks meekrijgt wat in je eigen groepje wordt gezegd omdat dit overstemd wordt door de achterburen van een ander groepje. En als tot slot de terugkoppeling plaatsvindt, blijkt dat elk groepje het over iets anders te hebben gehad.
Welkom bij de gemeente Groningen, afdeling Stadsbeheer.
Normaliter vindt in het najaar een evaluatie van de burgerBORGschouw plaats waarin de uitkomsten van de schouw van voor de zomer (mei/juni) wordt geëvalueerd. Om allerlei redenen vindt de evaluatie van 2014 pas in 2015, op 19 januari, plaats. Een uurtje in het Treslinghuis, zoals op de uitnodiging stond. Waar de geanalyseerde schouwgegevens worden gepresenteerd en per stadsdeel ontwikkelingen kunnen worden besproken met de stadsdeelbeheerder, aldus de uitnodiging.
Meer dan vijftig schouwers zijn op de uitnodiging afgekomen die vol verwachting zijn naar die evaluatie. Maar die is knap ingewikkeld gemaakt. Alle cijfers zijn afgezet naar zowel de oude als de nieuwe norm voor 2014. Met die oude norm zijn de schouwers op pad gestuurd, maar door bezuinigingen is gedurende het jaar de norm verlaagd; het mag viezer en slechter dan eerst. En omdat veel minder zaken beroerder zijn volgens die nieuwe norm (‘hoe kan het anders’) zijn ze bij Stadsbeheer hartstikke blij. De cijfers voor de hele stad zijn behoorlijk goed, Zuid scoort fenomenaal, maar jammer is dat Oost (alles tussen Koningslaagte en Engelbert) het veel minder doet. Tot op dit niveau zijn de cijfers onderverdeeld. Hoe het in jouw wijk is, laat staan jouw deel van de wijk of dat stuk wat jij geschouwd hebt? Niks, nakkes, nada. Pas als iemand er naar vraagt, wordt beloofd de cijfers rond te mailen. Dus is er in het groepje ook geen overzicht op basis waarvan de ontwikkelingen besproken zouden kunnen worden. De cijfers per stadsdeel zijn niet eens gekopieerd.
Een deel van de presentatie gaat ook over de nieuwe manier van werken bij de afdeling Stadsbeheer, al drie jaar een samenvoeging van onderdelen van andere diensten. En in plaats van klaverjassen, wordt er nu gewerkt, aldus één van de sprekers. En het wordt nog beter, want ze gaan nu ook nog samenwerken: ‘zodat met minder geld toch nog heel veel gedaan kan worden en mensen worden ingezet waar het nodig is.’
Een week later zie ik wat dat betekent. Begin januari is een boom bij mij in de buurt door de storm omgewaaid en in een vijver terechtgekomen – nog geen tien meter lang bij nauwelijks twintig centimeter doorsnee. Dat is door meer mensen gemeld, maar niet terug te vinden op de interactieve meldkaart van de gemeente. Een op zich raar systeem, want wat ik meld komt niet direct op de kaart maar moet door een ambtenaar er apart opgezet worden. (Dat noem ik dubbel werk, maar daarover misschien een andere keer meer.)
Nu ligt die boom niemand in de weg zodat er geen acute inzet nodig is, maar na drie weken komen er vlak na elkaar twee autootjes aanrijden. Daarin drie mensen die een half uur naar de situatie staan te kijken en onverrichter zake vertrekken. Heel goed hebben ze niet gekeken hoe die boom er uit gehaald moet worden; want twee dagen later moeten de bestuurders van twee trekkers met zwaar materieel ook eerst werkoverleg met hun chef houden voor ze aan de slag gaan. Weer drie mensen, te weinig om echt lekker te klaverjassen, dat wel.
Maar ere wie ere toekomt. Dit overleg leverde in ieder geval wel op dat er van de boom een uur later geen spoor meer te zien is.
John Veldman