Beijum.org 
Er is momenteel veel aandacht voor pesten, vooral door de zelfmoorden van enkele kinderen die ermee te maken hadden. Bekende Nederlanders zijn acties gestart, in de media is er veel aandacht voor en in Beijum hebben drie meisjes een pamflet gemaakt tegen pesten, zie de foto. Op verzoek van de Beijumkrant laat ook het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) in onze wijk er zijn licht over schijnen.
Het Consultatieteam Pesten ondersteunt en adviseert
In het CJG komen regelmatig ouders met de vragen als:
- is een weerbaarheidstraining nuttig voor mijn kind?,
- en mijn kind wordt gepest, wat moet ik doen?
De beide ouders van een zoon van tien zijn samen naar het CJG gekomen. Ze willen hulp voor hun kind dat wordt gepest op school en daarbuiten. Hij is lang, draagt een bril en is licht autistisch, en valt buiten de groep. Klasgenootjes schelden hem uit, spugen naar hem en bedreigen hem. De school heeft een lik-op-stukbeleid stukbeleid en pakt de pesters aan, maar de pesters vinden dat een reden om hun zoon nog meer te pesten, want hij heeft school en papa en mama erbij gehaald. De ouders voelen zich machteloos. Hun relatie lijdt er ook onder, want ze zitten niet altijd op een lijn. Het verhaal zal herkenbaar zijn voor veel ouders met een kind dat gepest wordt: het vreselijk om je kind te zien lijden en niet te weten wat je eraan kunt doen.
We hebben de ouders uitgebreid hun verhaal laten doen en ze vervolgens in contact gebracht met een psycholoog en geadviseerd contact op te nemen met het Groningse Consultatieteam Pesten. Dat is een samenwerking van instellingen op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg en jeugdzorg. Het team adviseert en ondersteunt scholen en ouders: scholen kunnen het inschakelen bij een complex probleem op het gebied van pesten en ondersteuning vragen bij het ontwikkelen van beleid. Ouders kunnen er terecht met hun vragen.
Ook hebben we de ouders gewezen op de bijeenkomsten van de groep ouders met een speciaal kind. De groep ontmoet komt bij elkaar in het CJG om ervaringen te delen over kinderen waar iets mee is, en heeft het regelmatig ook over pesten. Ervaringen delen met anderen helpt je doordat het je ideeën oplevert en je er steun van ondervindt.
‘Ik heb er nog steeds last van’
‘Dat pesten je een leven lang achtervolgt, hebben de pesters vaak niet door’, vertelt een vrouw van 29 jaar die haar hele leven in Beijum woont en op de basisschool langdurig is gepest. Ze wil graag anoniem blijven.
‘Het pesten begon in de kleuterklas. Ik had heel blond haar, bijna wit. Klasgenootjes spuugden naar me en riepen scheldwoorden als wc-borstel. Ik voelde me altijd buitengesloten. Waarom ze mij pestten, weet ik nog steeds niet. Ik dacht altijd: het komt vast door mijn haar en omdat ik nogal stil ben. In groep twee en later in de andere groepen was het niet alleen schelden maar ook bedreigen. De oplossing van school was blijf maar 10 minuten langer in de klas dan kun je daarna rustig naar huis. Verder deed school niks. Mijn ouders zijn verschillende keren op school wezen praten, maar dat hielp niet. Mijn ouders hebben me wel altijd een veilig gevoel gegeven, maar op school voelde ik me vogelvrij. Ik heb nog dagelijks last van die periode. Ik denk er nog veel aan terug, ben onzeker en maak moeilijk contact met leeftijdsgenoten. Ik heb dus maar een klein sociaal netwerk. Ik woon nog steeds in Beijum en kom de pesters weleens tegen. Ze weten volgens mij niet wat ze me aangedaan hebben.
Ik heb na mijn studie aan de PA, een tijd voor de klas gestaan en zag ook dat er gepest werd. Dat vond ik heel moeilijk, ik wist niet zo goed hoe daar mee om te gaan, dat heb ik ook niet geleerd tijdens de opleiding.
Scholen vinden het ook moeilijk om bij pesten een deskundige in te schakelen. Dat was al zo toen ik op school zat en dat merkte ik ook toen ik voor de klas stond. Moet er dan eerst iets erg gebeuren voordat iedereen denkt pesten dat is erg. Daar moeten we wat aan doen?’
NB. De kinderen op de archieffoto hebben niets met dit artikel te maken.