Ik ben conservatief opgevoed en ga er dan ook nog steeds vanuit dat de mens van nature uit slecht is. Een huichelend, opportunistisch, hebberig, zelfingenomen en egoïstisch individu. Ik geloof er nog sterk in dat het vroeger toch allemaal beter en netter was en dat het liberalisme in zijn huidige economische vorm de doodsteek is voor onze vrije markt, maar in onze gemeenschap hebben deze woorden weinig waarde, tenslotte zijn we allemaal maar gewoon burgers. Schouders eronder en samen doen luidt het devies. De koppen hoeven niet per se allemaal dezelfde kant op te kijken, maar het doel wat we proberen te bereiken moet wel in het belang zijn van ons allen. Voor mij is nochtans het leven één groot vraagteken en ik blijf dan ook zoeken naar de antwoorden die ik wellicht nooit zal vinden.

Wat gaat het jaar 2012 ons brengen? Zal het kabinet aanblijven ondanks de fragiele  gedoogconstructie of gaan we weer kiezen voor de verkeerde partij? Wordt het allemaal minder of alleen  nog maar erger? Zal onderlinge samenwerking  in de gemeenschap een sprookje blijven of voldoen we keer op keer aan mijn mening over het individu? Mea culpa of bekijk het maar? Wie zoekt toenadering of wie maakt zichzelf belachelijk? Maakt het nog uit wie schuldig is en aan wat? Wie is marginaal en wat is daadwerkelijk belangrijk? Wie wordt volwassen of wie blijft hangen in zijn eigen denkwereld? Is geloof een ideologisch dogma of is niet geloven de enige mogelijke oplossing?  Is eenheid een betrekkelijk begrip geworden of is het tegendeel juist een illusie?

Is een nieuwjaarsfeest de oplossing voor onze baldadige, asociale en ontspoorde  jeugd of zijn 5 bussen met meppende ME’ers niet goedkoper? Worden ouders, door dit soort activiteiten te organiseren, ontheven van hun pedagogische taak of ouderplicht? Moeten vernielingen nog steeds betaald worden door de gemeenschap of laten we de ouders van de desbetreffende vandalen hiervoor opdraaien? Ligt de verantwoordelijkheid altijd bij de overheid of wordt deze daar neergelegd door de burgers? Wie durft nog verantwoordelijkheid te nemen voor zijn of haar eigen obscure daden, laat staan die van het eigen kroost?

Is het doneren aan een goed doel het afkopen van ons schuldgevoel of geeft men omdat men daadwerkelijk begaan is? Is het doel van het negeren en bekritiseren van personen bijdragen tot cohesie in een samenleving, of draagt het bij tot ontwikkeling van het ego en groei van het status quo? Brengt 2012 de antwoorden op mijn vragen over 2011 of alvast nieuwe vragen voor 2013? Zal mijn mening geadapteerd moeten worden met betrekking tot mijn beeld van het individu of zal ik wederom geconfronteerd worden met mijn eigen conservatieve indoctrinatie?

Zoveel vragen, zoveel mensen, zoveel meningen. Hoe we het ook wenden of keren, zolang we meer blijven geloven in onszelf dan in een ander zullen verhoudingen hetzelfde blijven of verslechteren. De oplossing ligt voor de hand en kan gevonden worden in een gemeenschap die het woord  bruggen bouwen niet te letterlijk neemt, maar figuurlijk, zonder enige vorm van zelfzucht.

Ik wens u allen en vooral mijzelf veel sjoege toe in 2012.

Mike Tomale

• Rein van der Velde
• 29 december 2011