Beijum.org 
Yes, een I-pad!
De tablet kwam een tijdje terug ons huis binnen, een kado van een opdrachtgever. Het moet gezegd: het plezier van samen grappige homevideo’s en clipjes bekijken, het gemak als je even iets wilt opzoeken; super. Vanaf nu hebben we dus te pas en te onpas internet. De moeilijkheid die ik heb met internet is dat er geen sloten op zitten. Alle deuren staan op een kiertje en vaak zelfs wagenwijd open. Sex, geweld, dieren- of mensenmishandeling. Al die beelden waar de mediawijzer bij films en tv-programma’s waarschuwende icoontjes voor heeft gemaakt zijn op internet vrij te bekijken.
Hoe gaan we daarmee om?
Onze dochters bekeken muziekclipjes van Rihanna op Youtube. Via via werden de voorgeselecteerde clipjes bloter en uitdagender. Ik trek in gedachten de lijn door: wat krijgen de kinderen nog meer te zien? Als mensen in het gewone leven ‘het’ doen, dan doen ze de deur dicht of blijven buiten het zicht van kinderen. Op internet zijn die deuren open. Ik wil mijn kinderen behoeden voor beelden die hen beïnvloeden bij hun idee over seksualiteit. Dat ze niet vanuit hun eigen beleving en op hun eigen tijd dit terrein onderzoeken, maar de beelden onaangekondigd en ongevraagd voorgeschoteld krijgen en dit als uitgangspunt nemen: ‘oh, dus dat is sex, dus zo moet het.’ Van de weeromstuit, want dat was het, installeerde mijn man een kinderfilter op de tablet: K9. Gerustgesteld gaven we de tablet terug aan de kinderen. Maar ja, wat nu juist interessant was: muziekclipjes kijken, dat werd door dit filter geblokkeerd. Gevolg: frustratie.
Goed voorbeeld, goed volgen?
Het begint me te dagen dat omgaan met internet gaat over balans tussen vertrouwen en controle. De middenweg is kinderen stap voor stap leren omgaan met keuzes op internet. Zelf kijk ik toch ook gericht naar wat ik op dat moment zoek? Andere zaken laat ik links liggen. Zo kan ik verwachten dat onze kinderen ook leren wat wel en wat niet te bekijken op internet. Ik zit er eens naast als ze op Youtube filmpjes kijken. En inderdaad: al gauw komt er iets dat voor volwassenen of pubers bedoeld is. Ik zeg zonder te veel lading: dat lijkt me meer iets voor grote mensen. ‘Ja’, zegt mijn dochter en ze klikt het weg.
We zijn nu een aantal weken verder. We gebruiken de tablet vaak voor informatie, grappige filmpjes, muziek, spelletjes. Niks mis mee. Na de eerste schok van het gemak waarmee bloot voorgeschoteld wordt, hebben de kinderen opgepikt wat voor ons belangrijk is: ‘Mam, mag ik op Youtube? En als er bloot komt dan klik ik dat weer weg.’ Of: ‘Mama, mag ik met de I-pad, ik kijk alleen naar Beugelbekkie of Smurfen.’ Ik geef vertrouwen, hou een oogje in het zeil en ben in de buurt als het onverhoeds toch anders loopt dan dat de kinderen zelf hadden bedoeld. En af en toe gaat het filter er op, als ze alleen maar willen minecraften, bijvoorbeeld. Zo lopen we samen op bij het omgaan met dit nieuwe fenomeen in ons huis.
Trijntje de Haan