Langzaam maar zeker wordt mijn wereld weer een beetje groter en dat werd tijd ook! Lekker in je warme nest wanneer je daarvoor kiest is ook voor mij een feestje, maar op bevel van de dokter en dan een paar weken lang? Wel: daar is weinig feestelijks aan. Eerder strontvervelend – en dan zitten we meteen in de hoek van de klachten…..

Maar inmiddels al weer een paar leuke dingetjes buiten de deur kunnen doen. Dingetjes waar ik onder normale omstandigheden al blij van word maar die nu extra glans kregen: ik mag weer meedoen!

Heb ik u al eens laten weten dat ik tegenwoordig voorzitter ben van de Stedenband Groningen-Moermansk? Zo ja: sorry, zo nee: bij deze dan. Vanuit de Stedenband hebben we in het kader van het Nederlands-Russisch vriendschapsjaar een tekenwedstrijd georganiseerd voor kinderen van diverse basisscholen en na- en buitenschoolse opvang. Graag had ik nu gedaan alsof we zelf op deze briljante gedachte waren gekomen, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat we dit idee compleet overgenomen hebben van onze Moermansker vrienden. Toen we daar in september waren heb ik met onze burgemeester de prijsuitreiking mogen doen – beide diep onder de indruk van de hoeveelheid deelnemers en de kwaliteit van het werk. Want er is zeker veel aan te merken op het beleid in Rusland (op meerdere terreinen), maar op hun houding ten opzichte van kunst en cultuur kan ik alleen maar stik jaloers zijn! Of het nu beeldende kunst betreft of muziek, zang of dans: voor iedereen is het beschikbaar, iedereen doet mee. Aan de Russische kinderen was gevraagd te werken vanuit de vraag: wat stel je je voor bij Nederland. Het zal u duidelijk zijn: die vraag hebben we voor de jongelui hier aangepast naar: wat stel je je voor bij Rusland. Verder het hele concept in tact gelaten onder het motto: beter goed gejat dan slecht verzonnen….

Afgelopen week moest er gejureerd worden en daarbij had ik dan ook een rol. En zo kwam ik voor het eerst sinds jaren weer in de Snieschoule in de Walstraat terecht – voor mij onherkenbaar veranderd. Kreeg meteen zin maar weer eens een cursus te gaan doen – wat een prettige sfeer hangt daar! Terug naar de kinderen: een enorm aantal prachtige inzendingen en dus een schier hopeloze opdracht om daaruit (per leeftijdsgroep) “de drie beste” te moeten zoeken!  Gelukkig zaten er in de jury ook drie “echte “ (aan Minerva afgestudeerde) kunstenaars – ik kon die steun best gebruiken. Of we het in uw ogen goed gedaan hebben kunt u controleren: de prijswinnaars en de eervolle vermeldingen worden vanaf 15 mei geëxposeerd in de bibliotheek in de Boteringestraat. Ik verzeker u: een bezoekje meer dan waard! Naast schilder- en tekenwerk zult u ook textiele werkvormen, druksels, collages en reliëfs aantreffen. Heerlijk: de creativiteit van deze kinderen en de zichtbare inzet om iets moois te willen maken. Ik word daar blij van, en hoopvol.

Hoopvol, omdat deze jonge deelnemers zich niet wijs hebben laten maken dat kunst enkel iets is voor de elite! Dat iedereen kan fantaseren en daar iets mee kan doen – op zijn of haar eigen manier. En dat je kunt genieten van het werken aan en kijken naar kunst – en dat dat niet voorbehouden is aan rijke stinkerds.

En zo eindig ik, onbedoeld, toch weer in de buurt van mijn fysieke ellende……

• Rein van der Velde
• 21 mei 2013