Beijum.org 
Ik heb het bijna 2 weken volgehouden: bij elke afspraak die ik maakte riep ik enthousiast: “tenzij die dag de Elfstedentocht wordt gehouden!”
U weet hoe dat is afgelopen, de Tocht kwam er niet en ik heb me aan al mijn afspraken kunnen houden. Nou ja, allemaal: gelukkig heb ik altijd nog mijn lichamelijke makkes die zorgen voor uitval…
Maar ik vrees dat ik daar inmiddels ook wat psychische beperkingen aan toe moet voegen, al dan niet leeftijd gerelateerd. Ik zet afspraken en zaken die perse geregeld moeten zijn op een bepaalde dag braaf in mijn agenda, en ja: die raadpleeg ik elke dag uit pure angst eens iets te vergeten. En dat het dan toch nog fout kan gaan is eigenlijk onbegrijpelijk, althans, voor mij wel. Verdikkeme: nog een beperking, en nu een verstandelijke! Ach: kan er ook nog wel bij…
Nou heb ik best veel aan mijn hoofd natuurlijk – logisch voor mensen die van alles op de hoogte willen zijn en zich daar vervolgens ook nog tegenaan gaan bemoeien. Maar ik kan maar niet begrijpen hoe het mogelijk is dat ik op dinsdag en woensdag weet dat ik voor vrijdag een column moet schrijven voor onze Beijumkrant en pas op zaterdag (wanneer ik iemand van lijn6, de website, tegenkom…) me zwetend en met het schaamrood op de kaken herinner dat de vrijdag inmiddels ruimschoots voorbij is. Zullen we nu samen vaststellen dat ik niet vergeetachtig ben, maar in drukke tijden even het zicht op de dagen kwijt ben? Nu ik het opschrijf komt bij mij wel de vraag op wat eigenlijk erger is. Hoe dan ook: in plaats van vóór vrijdag is het nu zaterdagnacht. Gelukkig heb elk nadeel ook hier zijn voordeel: ik kan nu de ervaring van de afgelopen dag met u delen.
Ik mocht vandaag in de bibliotheek een regionale voorronde van de Nationale Voorleeswedstrijd presenteren, en daar was Beijum toch goed vertegenwoordigd! Van de 10 deelnemers uit de stad kwamen er liefst 3, allemaal dames, uit Beijum (2 van de Beijumkorf – Zwerm en Honingraat – en 1 van de Heerdstee). En ja, daar sta ik dan toch behoorlijk trots te wezen. Niet zo trots als de opa’s en oma’s, de vaders en moeders en de aanwezige leerkrachten, maar toch! En het is zo leuk: 10 jonge mensjes die niet alleen graag lezen, maar ook voorlezen en in een slordige 5 minuten een zaal weten mee te nemen in een verhaal. Soms zo, dat ik het liefst direct het boek zelf wil gaan lezen! Kampioenen dus, alle tien, en je hoeft de jury echt niet te benijden om daaruit de beste te moeten aanwijzen!
Sanne, Sophie en Yaël: grote klasse en dankjewel voor een paar heel erg leuke uren in de Bibliotheek. En blijf lezen, je hele leven lang. Niet vergeten hoor!!
Marjo van Dijken