De banken in ons land en de rest van de wereld zijn dolgelukkig wanneer ze een triple-A status krijgen, maar ik mag u melden dat ik zeer, zeer content was met onze triple-B: bruiloft (30 jaar getrouwd), birthday (mijn 59^e) en jawel, de derde B is de Hoofdletter B van Baby! Kleinzoon Arthur is kerngezond, inmiddels 3 weken oud en al bijna uit zijn eerste door mij gebreide vestjes gegroeid! Het kereltje heeft keurig gewacht tot zijn oma terug was uit het verre Moermansk: ik kwam op donderdagavond thuis en hij op zondag ter wereld. Als dit gevoel voor timing hem de rest van zijn leven niet verlaat dan wacht hem een grote toekomst, lijkt me. En dat ik daar heel erg lang getuige van hoop te zijn spreekt vanzelf!

Nou zou ik met gemak deze column kunnen vullen met een beschrijving van en lofredes over de nieuwe telg – toch ga ik dat niet doen. Gewoon, omdat ons jonkje ook nu al recht heeft op enige privacy. Maar aarzelt u niet om mij aan te spreken en te vragen naar eventuele foto’s: die zitten uiteraard in mijn telefoon. En als u nu weet hoe ze daar weer uit te toveren zijn dan worden we beiden een beetje gelukkiger!

Gelukkig was ik er bij, in Moermansk. Vijf dagen, waarin werk en werkbezoeken zaten waarmee we ook tien dagen hadden kunnen vullen – maar dan in een normaal tempo. Heerlijke, warme mensen ontmoet – maar ook best vervelende: voor die ervaring hoef je de poolcirkel niet zo diep in, dat tref je hier ook.

Culturele verschillen zijn er wel degelijk, verschillen die zo’n bezoek alleen maar interessanter maken in mijn ogen. En over cultuur gesproken: de aandacht daarvoor en de mogelijkheden die daarvoor geboden worden, al van jongs af, maakten mij ernstig jaloers! Wat zou ik graag zien dat er in ons land wat meer benul was over de betekenis van kunst en cultuur als iets waardevols voor iedereen, een verrijking van je leven. En ondanks dit compliment, nee, het Russisch regime  hoef ik niet zo nodig te importeren, daar valt nog best het nodige  op af te dingen…..

Gelukkig zijn we ook weer in Petersburg in de gelegenheid geweest een Russisch-Orthodoxe kerkdienst bij te wonen: een groter verschil als met onze diensten en missen is haast niet denkbaar. Allereerst komt en gaat iedereen naar ‘t ‘m goeddunkt, brandt kaarsen, kust de afbeeldingen van de heiligen van eigen voorkeur (waarna oude dametjes met een doekje een mogelijke epidemie proberen te voorkomen), en (bijna) iedereen staat. En wie wel even het genot van een zitplaats heeft: nooit, nooit met de benen over elkaar gaan zitten, dat is zeer respectloos. Mocht je dat niet weten of vergeten zijn: een tik op je stoute been, wederom door een van de rondlopende dametjes (en met je armen op de rug staan hoort ook niet!). En bij dat alles prachtige, prachtige muziek. Met solisten die je kippenvel bezorgen. Zonder godsbeeld voor mij, maar wel een spirituele ervaring, een weldadige rust in je hoofd, even los van de wereld en zijn hectiek.

Eenzelfde rust heb ik vanmiddag weer ervaren, zittend op mijn eigen bank met Arthur in diepe rust op mijn borst. Ik was vergeten hoe heerlijk dat is, hoe intens rustgevend (dat is wel heel erg vaak “rust” ….). Alles teruggebracht tot dat ene belangrijke: het beschermen van kwetsbaar nieuw leven.

Oma zijn: dat is een triple A-status toegevoegd aan je leven, een heel erg groot cadeau!

Marjo van Dijken

• Rein van der Velde
• 26 oktober 2012