Bewonersorganisatie Beijum 
En gaat verder als platform
Willem Pauwelussen heeft van de bijeenkomst het volgende verslag geschreven:
Al voor de ALV van 24 september had het BOB-bestuur een noodkreet rondgestuurd. Conclusie 5 was dat de wijkraad in het voorjaar versterkt moest zijn, anders “gaat onderstaand viertal iets anders doen”, ofwel exit bestuur. Helaas, er kwamen slecht 14 leden opdagen. Nou, dan hoefde het voor het bestuur ook niet zo nodig meer: “De intentie om het nog een half jaar aan te zien is daarom ook niet meer aanwezig” lezen we in de uitnodiging. Dat heeft tot gevolg dat we vanavond op 9 november met, zo los uit de hand geteld, 22 mensen rondom de tafels zitten.
De voorzitter stopt ermee “voor mij is het over en uit”, voor de overige bestuursleden geldt: “zou kunnen, maar niet op voorhand.”
John heeft eens rondgekeken in de stad en gezien dat het eigenlijk overal malaise is. Het aantal wijkraden is sowieso al fors gedaald, die er nog zijn zitten met bar weinig bestuursleden, van sommigen hebben de sites al sinds 2012 een update nodig, “het is een beetje een zootje”. En dan hebben we het over de legitimiteit (dwz de weerklank in de wijk) nog niet gehad.
Wel is Beijum uniek in de oppositie die hier tegen de wijkraad wordt gevoerd, en hij vindt dat het niet over de inhoud gaat maar dat er oppositie om de oppositie wordt gevoerd. Dat blijkt er wel uit dat alle pogingen tot bemiddeling, tot zelfs een aanbod van het college, zijn mislukt. En echt, “we hebben heel goede dingen gedaan en krijgen daar ook complimenten voor”, zoals bij de kwestie Lentis en de avond over aardbevings. Toch ziet hij dat er steeds meer activiteiten buiten de BOB plaatsvinden, sterker nog, alle activiteiten rond de sociale long stonden op Beijumnieuws “en wij horen er niet over”. Zijn conclusie is dan ook dat de BOB geen serieuze partij meer is, en dat de legitimiteit niet meer voldoende is om als bestuurslid verder te gaan.
Heeft de BOB nog toekomst? Zit ze in een slachtofferrol? Moet je juist niet blij zijn met oppositie omdat onverschilligheid nog minder is? Maar is het wel zinvolle oppositie wat er gebeurt? Je loopt je het vuur uit de sloffen en er komt geen mens, dat is toch frustrerend. Tja, we moeten eigenlijk zien dat een bewonersorganisatie een gepasseerd station is, reageert iemand. Zet er een streep onder en ga samen zoeken welke vorm het dan wel moet zijn. Voor zijn opmerking dat er pijn, oud zeer zit, dat we niet bereid zijn daar overheen te stappen, maar dat we daarmee moeten stoppen, krijgt hij een gul applaus.
Voorstel: zet de BOB om in een platform, maak er een ontmoetingsplaats van. En dan niet alleen om info op te halen maar ook om te kunnen zeggen: als dat en dat gebeurt wat zijn dan de gevolgen. Het moet verder gaan dan een initiatiefcafé. Nou, da’s toch wel link, want als de een parkeerplaatsen wil en de ander niet dan heb je alweer een splijting te pakken. De een wil dat het gras lekker groeit, de ander wil dat het gemaaid wordt. Eerst maar eens een kopje koffie en na de pauze brainstormen.
Na de pauze wordt al snel geconstateerd dat er activiteit genoeg is in de wijk, punt is dat je dit moet ondersteunen in hun proces, en afmoet van het idee dat alles en iedereen op 1 lijn moet. “Niet regeren maar faciliteren.” Maar weet je, we hadden dit altijd al. De BOB had jarenlang een heerdenoverleg, maar van de 42 zijn er nog maar 5 over waar een comité is. Nieuwe bewoners worden verwelkomd met tasjes vol informatie dus daar ligt het niet aan. Twijfel. Je pakt iets op en er is weer negatieve kracht die alles tegenhoudt. Nee hoor, ze zitten rond de tafel dus dan willen ze best wel samenwerken. Neem nou de club van de groene long. Die komt obstakels tegen en zoekt dan andere mogelijkheden. Dat lukt best wel.
Waar vind je nog die mensen die daar al die tijd, zoals statuten veranderen, in willen stoppen? Moet er een andere naam komen? Wordt het eerst een interimbestuur, of stellen we een commissie in? Kunnen/willen de resterende drie bestuurders de boel inmiddels draaiende houden? Maar is het zittende bestuur niet deel van het probleem, is het niet beter, met alle respect voor het werk dat ze gedaan hebben, als het bestuur plaats maakt voor vers bloed? Moet het wat gemengder ipv altijd alleen maar blanke mannen 50+? Ben je ook externe deskundigheid nodig? Er wordt gestemd, de stand is 9 tegen 4 (de rest onthoudt zich), dus we zijn eruit.
Tot slot krijgt John enige lovende woorden voor al het vrijwilligerswerk dat hij onbaatzuchtig aan de wijkraad heeft gegeven, en als de de vergadering aan het bier gaat, zitten de vijf nieuwe commissieleden nog even na te vergaderen met de drie bestuursleden.
Het was wel jammer dat na de pauze opeens iemand boos wegliep en riep: “Zo discussieer ik niet”. En dat was nou net die man die eerder had gesteld dat we me de bekvechterij op moeten houden.
Heeft de BOB soms complimenten van Lentis gekregen voor hun zeer kwalijke rol in deze hele kwestie die ze vanaf het begin zonder kennis van zaken hebben gebagataliseerd.