D66 op bezoek in Beijum.

Het bestuur van de BOB ontving een uitnodigingsmail van D66. Om ideeën op te doen voor het verkiezingsprogramma (in maart 2014 zijn die er weer) gaat D66 de wijken in. Om in gesprek te gaan met buurtorganisaties, bewoners en belanghebbenden. Vijf bijeenkomsten in de stad en op donderdag 23 mei beet Noorddijk de spits af. Er was breed uitgenodigd, van Noorderhoogebrug tot en met de MEER-dorpen aan toe, maar naast de 6 aanwezige organisatoren kwam er maar één persoon opdraven, ondergetekende. Hoewel het in eerste instantie mijn bedoeling was om voor de Beijumkrant verslag van deze avond te doen – vandaar ook de aanwezigheid van fotograaf Bart – stapte ik, op verzoek van de organisatoren, maar gauw over op mijn rol als vicevoorzitter van de BOB.

‘Je hebt onze avond gered’, was de opmerking van de voorzitster van de avond, Koosje van Doesen. Want het was toch een heel genoeglijke én interessante bijeenkomst geworden waarin ruim anderhalf uur gepraat kon worden over alleen Beijum. Omdat er geen andere wijken aanwezig waren bleef het niet bij oppervlakkige observaties en constateringen, maar konden we de diepte in. Hoewel de uitnodiging anders beloofde, was die avond D66 in feite op wijkbezoek. Wat de BOB betreft mogen andere partijen volgen. Ook buiten verkiezingszaken om. Thema;s om te bespreken zijn er genoeg. Zoals onderstaand.

De kwestie rond Kamerverhuur.

Met de norm van 15% kamerverhuurpanden per straat, líjkt het wel dat er sprake is van spreiding over de stad, maar is dat natuurlijk niet zo. Woningen met maar een paar kamers tellen niet mee, corporatiewoningen tellen niet mee en te dure huizen zijn ongeschikt of onrendabel als kamerverhuurbedrijf. Kamerverhuurbedrijven concentreren zich steeds meer in relatief goedkope koopwoningen in vaak kindvriendelijk ingerichte buurten. Voor starters op de woningmarkt zijn dit bij uitstek geschikte gezinswoningen, maar die vissen achter het net doordat kamerverhuurders vaak net even iets meer bieden. In Beijum wonen al veel ‘kamerhuurders’ maar er zijn ook in Beijum betere plekken voor meer kamerverhuur te vinden dan de gezinswoningen die nu omgebouwd worden. Ook D66 wil meer flexibiliteit en wil eigenlijk ook wel de 15%-maatregel van tafel hebben. Ook zou er veel meer gekeken kunnen worden naar verbouw van kantoorpanden.

Vanuit de BOB is vastgesteld dat mede door de huidige crisis op de woningmarkt het aantal omzettingen tot kamerverhuurbedrijf lager is dan verwacht. In tal van plaatsen waar kamerverhuur ook speelt, gaat het niet om studenten, maar om bijvoorbeeld buitenlandse werknemers. Met al die bouwprojecten in de Eemshaven zijn ook hier andere huurders te vinden. Hoofdpunt van de BOB is en blijft dat je omzetten van gezinswoningen tot kamerverhuurbedrijven in kindvriendelijk aangelegde wijken, zoals Beijum, niet zou moeten willen. Andere oplossingen zijn wel degelijk mogelijk. De politieke wil ontbreekt echter op dit moment.

De Gerrit Krol-brug.

Vanuit de BOB wordt inmiddels meer dan twee jaar aandacht gevraagd voor de verkeersveiligheid rond de Gerrit Krol-brug. Dat heeft geleid tot aanpassingen, zoals die in de afgelopen herfstvakantie zijn uitgevoerd, maar het gedrag van veel automobilisten is niet veranderd. Verderop in deze krant de stand van zaken rond de laatste ‘schouw’, maar blijkbaar is het ontbreken van handhaving (en de politie hoeft wat de BOB betreft niet direct en alleen het bonboekje trekken) een vrijbrief voor blijvend hufterig gedrag. De BOB doet niet aan autootje pesten maar komt wel op voor de kwetsbare verkeersdeelnemer.

Door D66 werd zelfs de suggestie gedaan of er niet een proef van een jaar zou kunnen worden gedaan met het openstellen van de busbaan voor auto’s gekoppeld aan het autovrij maken van de Krol-brug. Zowel het UMCG als de Boterdiepgarage zijn dan ook beter bereikbaar.

De leefbaarheid.

Vanuit D66 werd gevraagd naar de ontwikkelingen in de leefbaarheid in de wijk. Vergeleken met jaren geleden is die behoorlijk verbeterd, naar de mening van de BOB, al zijn er nog steeds op kleinere schaal plekken en gebeurtenissen die de aandacht vragen. Volgens de criteria is Beijum-Oost misschien nog wel een achterstandswijk (zie ook de artikelen daarover in de kranten van voorjaar 2012), maar de verdeling in Beijum-Oost en Beijum-West vanwege de postcodeindeling is vooral een kunstmatige.

Welzijn Beijum en stedelijk.

De situatie rond alle leegkomende en misschien leegkomende gebouwen in de wijk en de kansen die dat ook weer biedt, zijn ook aan de orde geweest. Het artikel in de vorige Beijumkrant (‘kwartetten met gebouwen’) laat zien dat er veel kan gebeuren, maar dat daar wel een regie op moet komen; iemand moet de vinger aan de pols houden zodat direct de goede dingen gebeuren. De BOB ondersteunt het streven naar een centrale locatie zoals de Buurtcentra voorstellen.

Van belang is wel dat welzijnswerkers een behoorlijke tijd in een wijk aan de slag kunnen; het gaat om ‘kennen en gekend worden’ maar juist de laatste jaren lijkt het wel een doorgangshuis doordat veel werkers na een aantal tijdelijke contracten geen vaste aanstelling krijgen en weg moeten.

Hoe de organisatie van het welzijnswerk er uit moet zien is ook voor D66 geen uitgemaakte zaak. De WMO vraagt meer van de gemeente (en met minder geld), de gemeente moet ook bezuinigen, burgers moeten meer doen en meer verantwoordelijk worden, maar wat zijn nu de beste aanpakken en oplossingen. Moet je meer instellingen laten samenwerken, fuseren misschien, moet dat stedelijk, moet dat op stadsdeelniveau zoals de SP in een nota voorstelt, zijn welzijn, zorg, wonen en hulpverlening wel allemaal onder één noemer te brengen?

Wijkconferenties?

Tot slot kwam het net verschenen initiatiefvoorstel van D66 over de organisatie van wijkconferenties kort aan de orde. Hoe het in andere wijken geregeld is, is mij niet overal bekend, maar in Beijum is absoluut geen sprake van veel overleggen die elkaar ook nog eens overlappen. En die overleggen gaan ook niet uit van de gemeentelijke structuur, al zijn er wel gemeentelijke diensten (SoZaWe) die zich er aan onttrekken.

Vanuit het wijkteam NLA is een wijkanalyse en wijkperspectief opgesteld. Daarvoor zijn alle organisaties en instellingen van de wijk uitgenodigd. Vanuit veel verschillende kanten is ook inbreng geweest. Als iets als een wijkconferentie toegevoegde waarde heeft, is het nog maar de vraag of dat dan ook voor alle wijken geldt.

John Veldman (tekst) en Bart Luurtsema (foto)

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.