Beijum.org 
Interview met oud –Tweede Kamerlid Marjo van Dijken
De afspraak voor het interview was al enige tijd geleden gemaakt, maar vergeten was te melden dat er ook een fotograaf meekwam. Dus moest er eerst even wat gestift, gekleurd en gekamd worden. Ik kon meteen beginnen met het stellen van vragen, want dat alles gebeurde gewoon naast ons aan de keukentafel en de antwoorden kwamen zonder haperen tussen de bedrijven door. Wie de columns van Marjo in de Beijumkrant regelmatig leest weet dat zij dit soort praktische zaken gemakkelijk met de lezer deelt.
Marjo zat namens de PvdA van 1994 tot 2002 in de gemeenteraad, de laatste drie jaar als fractievoorzitter. Daarna maakte zij de overstap naar de landelijke politiek en was zeven jaar lid van de Tweede Kamer totdat zij vanwege gezondheidsproblemen in 2010 daarmee moest stoppen. Voordat zij in de politiek ging was zij enige jaren voorzitter van de BOB, onze bewonersorganisatie. Sinds 1990 heeft zij een vaste column in de Beijumkrant. Zij verruilde in 1996 Beijum voor een mooi huis aan het Zilvermeer en woont daar met haar man Uilke. Zij hebben twee kinderen, Bas en Marlous. Een kleinkind wordt binnenkort verwacht en de eerste truitjes zijn al gebreid.
Marjo, waarom ben je indertijd uit Beijum vertrokken?
Ik had toen al te maken met lichamelijk ongemak en moest van het traplopen af. Verbouwen van ons huis zou een kostbare zaak worden. Nieuwbouw, waarbij vanaf de eerste steen rekening wordt gehouden met persoonlijke wensen, bleek een goedkopere oplossing. En toen kwam als een geschenk uit de hemel een vrije kavel aan het Zilvermeer en daar hebben wij dit huis op laten bouwen.
Overigens vind ik dat er altijd levensloopbestendig moet worden gebouwd. Rolstoelen, brancards en kinderwagens moeten op de begane grond overal probleemloos kunnen komen.
Ha, daar hoor ik de politicus Marjo van Dijken praten. In de politiek nam je het vaak op voor de kwetsbare mens.
Dat klopt. Een initiatiefwetsvoorstel, dat ik in 2009 heb ingediend, ging over parkeren voor gehandicapten. Kort gezegd zou aanname daarvan er voor zorgen dat in heel Nederland eenzelfde regeling zou gelden voor het gebruik van de parkeerkaart. Ik vind dat iedereen optimaal mee moet kunnen doen in de maatschappij en dat er buiten je eigen beperkingen niet ook nog een keer extra drempels moeten worden opgeworpen. Het voorstel was door de Tweede Kamer, maar sneuvelde in 2010 helaas in de Eerste Kamer. Heel jammer, maar het staat nu wèl in het PvdA verkiezingsprogramma!
Wat is het verschil in beleving tussen gemeentelijke en landelijke politiek?
In de landelijke politiek gaat alles onder het vergrootglas. De pers zit overal bovenop en partijpolitiek speelt een grotere rol. Helaas ook meer geschreeuw, populisme en snel oordelen. Bijvoorbeeld: onderzoeken wijzen uit dat de veiligheid in Nederland steeds groter wordt, maar het gevoel van onveiligheid ook. Die tegenstrijdigheid wordt gevoed door politici uit bepaalde hoek die daar belang bij hebben en er electoraal mee willen scoren. Daar tegenover staan integere politici zoals Job Cohen. Integriteit en rechtvaardigheid staan bij mij altijd voorop. Maatschappelijk en politiek gevoel moet samengaan en daar moet je zuiver naar handelen. In de gemeenteraad loop je niet tegen een camera of microfoon aan zodra je een deur uitloopt.
Kom je nog wel eens in Beijum?
Jazeker! Mijn apotheker zit in Beijum en ik kom daar, helaas, regelmatig. En wekelijks voor boodschappen natuurlijk. Ik kom dan altijd bekenden tegen. Grappig is dat, als ik denk nieuws te hebben, vaak blijkt dat iemand al op de hoogte is via mijn column in de Beijumkrant. Ik voel mij nog steeds verbonden met Beijum. Als voorzitter van de BOB heb ik steeds geprobeerd te vechten tegen het slechte imago van Beijum en daar positieve feiten tegenover gesteld. Ik ben echt verrukt over het net uitgekomen boek over de Beijumse geschiedenis. Heerlijk om in te grasduinen. Een prachtboek. Kopen allemaal!
Wia Buze
Ha ha, ja, ik ben gek op spelen met taal en het schrijven van gedichten en liedjes. Ik heb twee nummers geschreven voor Wia Buze en één ervan is op cd verschenen. Dat is het liedje ‘Ach mien laiverd’, dat gaat over een goede vriendin van mij die borstkanker kreeg. Ik heb ook geschreven voor Djoeke en Wietske, een bewerking van ‘I believe in Angels’ van Abba. Dat werd ‘Ik geleuf in mensen’.
Ik zit in de Groninger Rijmraad en elk jaar staan wij mensen met raad en daad bij als het gaat om Sinterklaasgedichten. Driek van Wissen en Willem Wilmink vind ik geweldig. Driek was de meester van de sonnettette, een door hemzelf uitgevonden dichtvorm. Dit voorjaar heb ik meegedaan aan een van Wissen competitie en heb vijf sonnettettes ingestuurd. Ik eindigde bij de eerste tien en kreeg, jawel, complimenten van Bert Visscher!
(onderaan dit interview een sonnettette van de hand van Marjo, MF).
Ben je nog steeds maatschappelijk actief?
Ik ben op meerdere plaatsen bestuurlijk actief in de gezondheidszorg en ben voorzitter van de Stedenband Groningen-Moermansk. Ik doe zoveel als ik kan. Ik zeg altijd: boven de schouders gaat het uitstekend. Ik leef onder het motto: liever spijt van wat ik wel heb gedaan dan van wat ik niet heb gedaan.
Je hebt vast ook nog wel een ander mooi devies voor ons
Gedeputeerde Wilma Mansveld van de PvdA sprak eens een prachtig motto uit: ‘Alleen ga je sneller, maar samen kom je verder’. Daar sta ik van harte achter.
Tekst: Menno Fritsma – Foto’s: Bart Luurtsema
DE BOZE BURGER
Het politiek toneel blijft ons verbazen
We zien ze praten maar verstaan ze niet
’t is of je ’n Russisch drama ziet
Vertolkt door charlatans en houten klazen.
Conclusie, en die doet ons blozen:
Wij hebben deze mensen zelf gekozen!