Beijum.org 
Positieve ervaringen van het wonen en leven in Beijum, om te leren van wat goed gaat en dat meer te doen. Dat stond centraal op 10 juni tijdens de rondetafelgesprekken in het CJG. Het Sociaal Wijkteam in oprichting organiseerde deze avond. Dus het CJG, Stip, Buurtwelzijn en Sociaal Team Beijum waren vertegenwoordigd; zij zullen immers vanaf januari 2015 deel uitmaken van het Sociaal Wijkteam. En er waren Beijumers, burgers, zeg maar, die hun ervaringen konden delen. In vier verschillende ruimtes zaten groepen rond de tafel en spraken mensen over wat hen gelukkig maakt in Beijum.
Wat is er zo fijn aan Beijum?
Hoewel de antwoorden voor Beijumers zelf zo bekend en vanzelfsprekend klinken, blijft het bijzonder om zo dicht bij de stad te wonen en toch zoveel groen en rust om je heen te hebben. En het gemak van voorzieningen die op loop- of fietsafstand zijn, maakt dat Beijum voor veel mensen een goed compromis is tussen wonen op het platteland of in de stad. En, ja, Beijum heeft een dorps karakter, waar mensen elkaar kennen, groeten en betrokken zijn op elkaar.
Mooie anekdote: Iemand was een pasfoto van haar kind kwijtgeraakt in het winkelcentrum. Een paar dagen later vond ze de foto terug: iemand had het bij haar in de brievenbus gedaan. Ik zie voor me hoe zo’n fotootje dus gevonden wordt bij een winkel, misschien ergens neergelegd of opgehangen, en vervolgens door iemand die weet waar dit jongetje woont, en toch die kant op moet, is meegenomen. Attent toch? Het had evengoed in een vuilnisbak gegooid kunnen worden.
Minder fijn
Toch is het niet alleen hoera en juichstemming in Beijum. Een vrouw die met senioren een handwerkclub heeft opgezet, vertelt over eenzaamheid. Mensen die in drie dagen bijvoorbeeld niemand spreken. Een andere spreker zegt: ‘Hoewel we elkaar wel groeten in Beijum, is er toch weinig echt contact.’
Een mevrouw die zich namens de Ouderenbond inzet in Beijum, geeft aan dat de huizen in Beijum lastig of niet aan te passen zijn voor het blijven wonen als je minder goed ter been bent. Een traplift is bijvoorbeeld niet mogelijk in de smalle trappen. Mensen willen wel graag hier blijven wonen, maar zien zich soms genoodzaakt te verhuizen omdat het huis niet meer voldoet.
Een man van de gemeente beaamt dat Beijum ten opzichte van Groningen meer gezinnen heeft, en minder ouderen. Het beeld van Beijum als wijk voor gezinnen komt ook naar voren uit de ervaringen van moeders die vertellen dat het heerlijk is voor hun kinderen: veilig, je kunt overal via fietspaden komen waar je wilt zijn. Ook het vele groen nodigt uit tot buiten spelen. Dat is voor jonge kinderen heerlijk. Maar voor oudere jeugd is er minder aanbod. ‘En voor mijn leeftijd is er niet zo veel,’ zegt een vrouw van rond de veertig. Dat zou wel meer mogen. ‘Dansavonden voor volwassenen, gewoon met muziek uit ‘onze tijd’ of een filmhuis-film op groot scherm zou ik wel waarderen. Het aanbod in de buurthuizen zoals dat nu is, spreekt me niet aan.’
Inktvisjes voor couveusekindjes
Mooie initiatieven vanuit de Beijumers zelf, zijn er gelukkig ook. En dat eigen plezier heel goed samengaat met zinvol bijdragen voor anderen laat het handwerkclubje van De Bron zien. Daar maken de vrouwen elke week kussens met frutsels voor mensen in verpleeghuis Blauwbôrgje. Sommige mensen die daar verzorgd worden, vinden het fijn om aan dingen te plukken. De kussens zijn gemaakt met allerlei verschillende stofjes en dingen waar mensen aan kunnen plukken. Ook maakt de groep inktvisjes van stof voor couveusekindjes. In de baarmoeder zitten baby’s vaak aan de navelstreng. De inktvisjes zijn hiervoor een vervanging. Uiteraard na zeer strenge controle mogen de knuffels bij een baby in de couveuse. ‘We krijgen daar dan foto’s van met een kindje en een inktvisje dat we hebben gemaakt.’
Kan het beter?
Het ontstaat uit eigen beweging, en ook waarschijnlijk vanuit grote eigen motivatie. Toch lukt niet meteen alles wat er wordt bedacht. De gespreksleider wil graag weten wat maakt of iets wel of niet succesvol is. Zou het helpen als er een centraal punt is waar mensen met ideeën terecht kunnen? Het STIP is bijvoorbeeld zo’n plek, wordt geopperd. Zelf had ik daar nooit eerder aan gedacht. Een aantal sprekers lijkt het wenselijk als er een plek is waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. Mensen die iets willen, vinden elkaar dan makkelijker. Een soort huiskamer in de wijk. De gespreksleiders nemen deze en andere suggesties mee.
Trijntje de Haan (ouder in Beijum)