Beijum.org 
In gesprek met Alie en Jeffrey Lamein van Café Biljart Beijum
Eigenlijk waren er ten tijde van het interview (25 maart) twee jubilea te vieren. ‘Moeke’ Alie Lamein was de week ervoor 70 jaar geworden en later in de week zou de klapper komen: een groot feest ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het café aan de Claremaheerd.
We spraken aan één van de ronde tafels die deel uitmaken van het vorig jaar vernieuwde interieur en door Alie werd een lekker kopje thee geserveerd. Later ging dat over in het proeven van een glaasje Zuidam, 5 jaar oude jenever en ook nog wat ander sterk spul. Gelukkig was het interview toen bijna ten einde…
Alie, hoe begon het allemaal?
Het huidige café en de overige benedenpanden aan dit stuk waren oorspronkelijk parkeerplaatsen voor de mensen die boven wonen. De vierkantige betonnen steunblokken zijn nog te zien. Dat ging over in het plan er groothandelpanden van te maken, maar daar was te weinig belangstelling voor. Toen hebben in 1988 mijn man Engel en ik, de eerste jaren samen met een bevriende compagnon, een grote ruimte kunnen huren om er een café te beginnen. Maar in dat betonnen hok zat werkelijk nog niets. Elektriciteit, water, toiletten, alles moest er nog in. Dat hebben wij toen gerealiseerd met behulp van, indertijd, woningbouwvereniging Gruno.
Maar het ging in de begintijd niet allemaal van een leien dakje. Vooral de overlast van groepen raddraaiers had onze voortdurende aandacht. Dat was op gegeven moment zo erg dat supermarkt Dreize aan het plein drie dagen de deuren sloot. Dat was landelijk nieuws. Wij hadden een camera boven de deur hangen en als je naar binnen wilde, dan moest je eerst aanbellen. Je wilde gewoon niet iedereen binnen hebben. Gelukkig is die tijd al lang achter de rug. Helaas leeft mijn man niet meer, hij overleed in 2004.
Komen er nu andere klanten dan vroeger?
Jeffrey: in de beginjaren kwam er ouder publiek dan nu. Vroeger kwamen er veel bouwvakkers, schilders, enzovoort. Die kwamen op vrijdag na het werk nog even gezellig de week afsluiten. Er werd toen veel gebiljart. Nu komen er meer jongeren. In 2004 hebben wij een grote verbouwing gehad naar meer moderne maatstaven, onder meer met een extra bar en een betere geluidsisolatie. Een jaar geleden hebben wij veel van de inventaris vernieuwd. Biljarten is poolbiljarten geworden, daar kwam steeds meer vraag naar. Maar je kunt nog steeds zeggen dat de leeftijd varieert van 18 tot 80 jaar.
Spelen jullie in op de behoeftes van die uiteenlopende groepen klanten?
Ja, voor de voetballiefhebbers hebben wij een groot scherm van vijf meter doorsnede. Die wordt aangezet tijdens EK of WK als het Nederlands elftal speelt. Zondags is er Studio Sport op de gewone tv. De woensdagavonden zijn toegespitst op darten, dan zijn alle vier beschikbare banen open. Dinsdag is er klaverjasavond en eens per maand een pokertoernooitje.
Voor de jongeren hebben wij in het verleden gekke dingen gedaan als beachparty’s en farmerparty’s. Voor die beachparty’s hadden wij een groot zwembad van 25.000 liter achter in de zaak. Overal parasols, gekleurde lampjes en palmbomen. Het café werd opgestookt tot 28 graden en iedereen ging met kleren aan in het bad. Aan het eind van de avond was natuurlijk alles kletsnat, op de vloer lag een dikke laag water. Maar dat was allemaal snel weg te pompen. Voor de farmerparty hadden wij een rodeostier neergezet op een groot kussen en het café aangekleed met jute, hooi en stro. Dat soort dingen hebben wij de laatste jaren niet meer gedaan. Dat kostte gewoon teveel voorbereiding. Wel hebben wij in februari sinds twintig jaar weer eens uitgebreid carnaval gevierd. Je kwam alleen in het café als je verkleed was. Dat was erg leuk, er kwamen onverwacht veel mensen op af. En verder is er regelmatig live muziek, zijn er themafeesten, is er disco. Op zondag eten wij vaak met klanten in het café. Nee, entree vragen doen wij nooit. Iedereen moet kunnen komen en gaan wanneer hij of zij dat wil.
Komen er veel alcoholisten in het café?
In het café worden de klanten juist geremd. Als iemand genoeg gehad heeft, dan schenken wij niet meer. Er is sociale controle. Die rem zit er thuis niet op. Je wordt eerder alcoholist thuis dan in de kroeg. En het café heeft ook een maatschappelijke ontmoetingsfunctie. Als je iets opgeknapt moet hebben en naast je zit een bouwvakker, dan is een afspraak snel gemaakt.
Een paar jaar geleden was het café een ontmoetingsplek tussen het college van B&W en de wijkbewoners na een bezoek van het college aan meerdere plekken in de wijk. De burgemeester was er in het café niet meer bij, maar verschillende wethouders wel. En ik maak dan ook graag even van de gelegenheid gebruik om mijn zegje te doen.
Is het café een familiebedrijf?
Aly: ja, dat is het zeker. Ik maak het café schoon en heb daar af en toe hulp bij. Verder doe ik de bestellingen en doe de deur open. Jeffrey is mede-eigenaar. Hij doet overdag de boodschappen en doet de deur weer dicht als het café sluit. Ik sta alleen op de woensdagmiddag nog achter de bar. Dan komen oudere klanten over vroeger kletsen.
Mijn dochter werkte vroeger in het café en werkt er sinds kort weer. En dan hebben wij nog onze barkeepster Carin. Wij zijn nu allemaal oude foto’s aan het bekijken voor een op te hangen fotocollage tijdens het jubileumfeest. Leuk om te zien hoe het vroeger was en wat er allemaal veranderd is.
Hebben jullie binding met Beijum?
Jeffrey: jazeker, wij wonen allebei in Beijum. Wij zouden niet graag ergens anders wonen. Ons sociale leven speelt zich af in, om en rond het café. Het café is een trefpunt voor al onze vrienden en voor onze vaste klanten.
Menno Fritsma (tekst) en Bart Luurtsema (foto)